چرا انسان همیشه باید به فکر آخرت باشد ، در حالی که دنیا و زندگی امری ست که خداوند به ما عطا کرده است؟

نوشته شده توسط:فاطمه سادات مزاری مقدم در زندگی » چرا انسان همیشه باید به فکر آخرت باشد ،در حالی که دنیا و زندگی امری است که خداوند به ما عط | ۰۳ اسفند ۱۳۹۱ - ۲۳:۰۷ | ۲ دیدگاه

چرا انسان همیشه باید به فکر آخرت باشد، در حالی که دنیا و زندگی امری است که خداوند به ما عطا کرده است؟

آخرت، هدف نهایی انسان ها است: "ما از آن خداییم و به سوی او باز می گردیم".(1)

افرادی که ترسیم درستی از آینده ندارند و در طلب امیال و هواپرستی و دنیا طلبی غرقند و آخرت را افسانه ای بیش نمی پندارند، این گمان را در خود تقویت می کنند که و...

چرا انسان همیشه باید به فکر آخرت باشد، در حالی که دنیا و زندگی امری است که خداوند به ما عطا کرده است؟

آخرت، هدف نهایی انسان ها است: "ما از آن خداییم و به سوی او باز می گردیم".(1)

افرادی که ترسیم درستی از آینده ندارند و در طلب امیال و هواپرستی و دنیا طلبی غرقند و آخرت را افسانه ای بیش نمی پندارند، این گمان را در خود تقویت می کنند که ورای دنیا چیزی نیست، در حالی که ایمان به معاد، زندگی را هدف مند می‌کند.

انسان باید همواره به فکر آخرت باشد، زیرا مسافر است و مرگ، پلی برای عبور از دنیا و رسیدن به جهان ابدی است. وجود انسان هایی که میان ما بودند و اکنون زیر خاک آرمیده اند و ما در انتظار ملحق شدن به ایشانیم، درس عبرتی بزرگ و هشدار برای غافلان است.

مرغ باغ ملکوتم، نِیَم از عالم خاک چندروزی قفسی ساخته اند از بدنم

اهمیت موضوع معاد و تفکر درباره آن،از آن جا معلوم می‌شود که حدود 1200 آیه به مباحث معاد و قیامت اختصاص پیدا کرده وبعد از ایمان به خدا، ایمان به قیامت ذکر شده است.

"1ـ ایمان به خدا و حکمت، عدالت و قدرت او بدون ایمان به معاد کامل نمی‌گردد.

2ـ ایمان به معاد به زندگی انسان مفهوم می‌دهد وزندگی این جهان را از پوچی در می آورد.

3ـ ایمان به معاد روند تکاملی زندگی بشر را در مسیر روشنی نشان می‌دهد.

4ـ ایمان به معاد ضامن اجرای تمام قوانین الهی،انگیزه اصلی تهذیب نفوس، احقاق حقوق، عمل به تکالیف، ایثار شهیدان و فداکاری است و انسان را حسابگر می‌سازد.

5ـ ایمان به معاد، روح دنیا پرستی را که خمیر مایه تمام خطاها و جنایات است، تضعیف می‌کند و دنیا را از صورت یک "هدف نهایی" بیرون آورده، مبدّل به یک "وسیله" برای نیل به سعادت جاویدان می سازد.

6ـ ایمان به معاد، به اضافه ایمان به مبدا عالم هستی، خط فاصل فرهنگ خداپرستان و مادییّن محسوب می‌شود."(2)

امام باقر(ع) فرمود: "هر روز منادی (از عالم غیب) ندا می‌دهدکه: به دنیا بیایید برای مردن. جمع کنید برای از دست دادن. بسازید برای خراب کردن".(3)

پس به عاقبت کار بیندیشید، قبل از آن که دیر شود.شخصی که دنیا را مزرعه آخرت بداند، فردای خود را آباد می‌کند. البته تمام این کوششها منافاتی با خوب زیستن و بهره بردن از مواهب الهی ندارد. اگر به آسایشی رسید، آنرا قدر می‌داند و دیگران را با خود سهیم می‌کند و اگر سختی و مشکلاتی او را فراگرفت، با صبر و تحمل از آن عبور می‌کند و باز خدای را شاکر خواهد بود.

انسان در دنیا مسافر است، پس اگر همواره به مقصد خویشننگرد، حوادث مختلف او را از راه به دور می کند، در نتیجه خسران بزرگی در انتظار او خواهد بود، که باعث می‌شود از پروردگار بخواهد تا با بازگشتنش به دنیا برای بهتر زیستن موافقت کند: "تا زمانی که مرگ یکی از آنان فرا رسد، می‌گوید: پروردگار من!‌ مرا باز گردانید!‌ شاید در آن چه ترک کردم (و کوتاهی نمودم) عمل صالحی انجام دهم!".(4)

آنجا که دنیا مورد مذمت قرار می گیرد، به این معنااست که دنیا هدف انسان باشد و تمام کوشش او برای دنیا قرار گیرد. در دعای معصومین آمده: "اللّهم لا تجعل الدّنیا اکبر همّنا و لا مبلغ علمنا؛(5)خدایا!‌ بیشترین همت وتلاش ما برای دنیا نباشد". امااگر دنیا هدف نباشد، بلکه وسیله ای برای دست یابی به کمال و سعادت ابدی باشد،بسیار با ارزش است و باید این وسیله را از هر جهت حفظ و نگهداری نمود، زیرا دردنیا است که انسان به کمال ابدی دست می یابد. بنابراین در این نگاه به دنیا، دنیادر مقابل آخرت نیست تا توجه به یکی شده و از دیگری صرف نظر شود. توجه به این دو درهم تنیده شده و دنیا است که آخرت را کامل می‌کند و این دو با هم کاملاً در ارتباط‌اند.قرآن می‌فرماید: "قل من حرّم زینه الله التی اخرجلعباده والطیبات من الرزق...؛(6)بگو:چه کسی لباس هایی را که خدا برای بندگانش پدید آورده و خوردنی های پاک را حرام کرده است". در این آیه، استفاده از مواهب و نعمت های خداوند در این دنیا مطلوب دانسته شده است و کسی نمی تواند تحریم کند، چرا که خداوند تحریم نکرده است. خداوند این نعمت ها را به انسان داده تا از آن ها استفاده و بهره برداری کند. اما باید به مرزهایی که برای بهرهوری تعیین کرده است، توجه نمود.

شکستن این مرزها به نابودی سعادت و کمال جاودانهمی انجامد؛ بنابراین نعمت های خداوندی می‌تواند در دنیا مورد استفاده قرار گیرد،به گونه ای که در تضاد

با سعادت اخروی قرار نگیرد؛ زیرا اصل وحقیقت، آن عالَم است.

"والاخره خیرٌ وابقی" حتی می توان از نعمت های خداوند در عین بهره برداری، ‌جهت سعادت اخروی استفاده نمود.

"وابتع فیما اتاک الله من الدّارالاخره ولا تنس نصیبک من الدّنیا؛(7)در آنچه خدایت داده، سرایآخرت را بجوی و بهره خویش را از دنیا فراموش مکن".

پی نوشت ها:

1. بقره (2) آیه 156.

2. آیت الله مکارم شیرازی، پیام قرآن، ج5، ص 17، با تلخیص.

3. بحارالانوار، ج6، ص 126، چاپ بیروت.

4. مؤمنون (23) آیات 100 و 99.

5. اعمال شب نیمه شعبان، مفاتیح الجنان.

6.اعراف (7) آیه 32.

7. قصص (28) آیه 77.

نظرات
ارسال نظر

امیر
- ۱۳۹۳/۰۳/۲۸ - ۱۵:۰۸:۴۷
با سلام
چه کارهایی است که با انجام آنها در شبانه روز بیشترین بهره دنیوی و اخروی نصیب ما می شود؟
با تشکر
امیر
- ۱۳۹۳/۰۳/۲۸ - ۱۵:۱۰:۱۲
با سلام
چه کارهایی است که با انجام آنها در شبانه روز بیشترین بهره دنیوی و اخروی نصیب ما می شود؟
با تشکر

درخت موضوعات

بایدها و نبایدهای شب کنکور
۱۳ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۵۱
عید مبارک
۰۴ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۱۶
تسلیت شهادت جانگداز امیر مومنان علی(ع)
۲۷ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۱۹
میلاد مبارک
۱۸ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۰۸
حلول ماه رمضان بر شما مبارک
۰۷ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۰۹

مشاهده ی مطالب بیشتر ...

لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است. چاپگرها و متون بلکه روزنامه و مجله در ستون و سطرآنچنان که لازم است و برای شرایط فعلی تکنولوژی مورد نیاز و کاربردهای متنوع با هدف بهبود ابزارهای کاربردی می باشد.

با ما در شبکه های اجتماعی همراه باشید:

چرا انسان همیشه باید به فکر آخرت باشد ، در حالی که دنیا و زندگی امری ست که خداوند به ما عطا کرده است؟

نظرات

ارسال نظر

امیر

امیر